< Previous | Contents | Next >
SYRIAC--ANCIENT.
HOFFMAN writes:--""Praet". pro Fut. in sermonibus "propheticis, asseverationibus", vel in expectatione interdum, sed multo rarius, quam in Hebraicis libris usurpatur (Praet. "propheticum"), ita ut viva loquentis imaginatione id, quod futurum est, tanquam praeteritum aut certe praesens fingatur; e.g., Es. 9.1, Ge. 17.20; 40.14, Job 19.27, Jo.
5.24.
"Praet. pro "Imper". ut quamquam non omnino prohibitum, tamen in uno fere verbo "hewo" vulgare est, idque in sermonibus tum affirmantibus tum negantibus, praecipue ubi cum Adject. aut Partic. conjunctum legitur, ut Mat. 5.25; 6.7, Mar. 5.34; 13.37, Lu. 10.37; 11.2; 13.14, Rom. 12.9-
14, 16, 1Cor. 11.24; 14.20, Eph. 4.32, Tit. 3.1, 1Jo. 4.1.
"Praet. pro "Fut. exacto" poni, non singulare putarim, quia hoc tempus praeteriti notionem certo includit; ita in his sententiis hypotheticis, De. 4.30, 1Sa. 10.2.
The "future" is used: "pro "praes". neque tamen tam crebro, quam in Hebraico sermone, e.g.
1Sa. 1.8, Ephr. 1.119, f., Ge. 4.15, Es.
43.17.
"Fut. Syriaco ea quoque indicantur, quae Romani "praes". conjunct, designant; itaque "a") "Optativus", ut Ps. 7.10, Cant. 7.9,
1Reg. 17.21, deinde b) Germanorum formulae loquendi verbo quodam auxiliari ("mogen, durfer, konnen, sollen"), effectae, ut Ps. 7.10, Es. 19.12; 47.13. Esdr. 19.14 Ge. 2.16; 3.2; 30.31, Ju. 14.16, Pr. 20.9, Non minus c) "Imper". hoc tempore signatur, quid? quod in praeceptis ad aliquid prohibendum datis, cum Imper. "prohibitive" usurpari nequeat (P 132, 1), vulgo eo utuntur, e.g., Ge. 46.3, Ex. 20.13-17, Ruth 1.20."-- "Grammar", p. 332-336.
UHLEMANN writes:--"The "past" designates the "present" tense a) in "prophecies, asseverations", and the like, which are viewed as already fulfilled and accomplished.
"The "future" stands for ... the "present", although more rarely than in Hebrew.
"The "preterite" also stands for the "imperative"."--Grammar, p.
171-7.